ในช่วงยุคล่าอาณานิคมของโลกตะวันตก ประเทศลาวเป็นประเทศหนึ่งที่ถูกประเทศฝรั่งเศสเข้ายึดครอง โดยมีประเทศเวียดนามและกัมพูชารวมอยู่ด้วย หรือที่เราอยู่จักในชื่อ อินโดจีน (Indo-China)
หลังจากประเทศฝรั่งเศสเข้ามาปกครองลาว ประเทศฝรั่งเศสได้บังคับให้คนลาวต้องเสียภาษีตามจำนวนที่ถูกเรียกเก็บ สำหรับคนลาวภาษีที่ต้องจ่ายคือ ข้าวจากนา แต่สำหรับคนม้งกลับเป็นฝิ่น เพราะม้งทำฝิ่นเป็นส่วนใหญ่ โดยอัตราภาษีฝิ่นที่ประเทศฝรั่งเศสสั่งเก็บจากม้ง คือ 3:1 หมายความว่า ฝิ่นที่เก็บเกี่ยวมาได้ ม้งต้องเอา 3 ส่วนให้ประเทศฝรั่งเศส ม้งเอาไป 1 ส่วนเท่านั้น โดยให้จ่ายเป็นรายครอบครัว ในช่วงเก็บเกี่ยวน้ำยางฝิ่นทหารประเทศฝรั่งเศสจะไปนั่งเฝ้าตามไร่ฝิ่นของม้ง
วิธีเก็บภาษีฝิ่น ทหารประเทศฝรั่งเศสไปเฝ้าอยู่ตามไร่ในวันที่ม้งไปเก็บน้ำยางฝิ่น ในวันนั้นเก็บได้เท่าไร ทหารประเทศฝรั่งเศสก็เอาไป 3 ส่วน เหลือให้ม้ง 1 ส่วน มีบางครั้งทหารประเทศฝรั่งยึดเอาไปทั้งหมด
นอกจากการจัดเก็บภาษีฝิ่นที่ไม่เป็นธรรมแล้ว ทหารประเทศฝรั่งเศสยังจับผู้หญิงม้งไปข่มเหงอีก ทำให้ม้งไม่พอใจ ม้งจึงลุกขึ้นมาทำสงครามขับไล่ทหารประเทศฝรั่งเศสที่มาปกครองลาว การลุกขึ้นมาสู้รบทหารประเทศฝรั่งนี้ ม้งลุกขึ้นมาเองโดยลาว และเจ้าลาวขณะนั้นไม่ยอมให้ความร่วมมือแต่อย่างใด
การสู้รบระหว่างม้งกับทหารประเทศฝรั่งเศสในระยะเริ่มแรก ม้งสามารถขับไล่ทหารประเทศฝรั่งเศสออกจากเขตพื้นที่ที่ม้งอยู่อาศัยได้สำเร็จ ทำให้ประเทศฝรั่งเศสยอมทำข้อตกลงยกดินแดนที่ม้งอยู่อาศัยเป็นรัฐอิสระ โดยม้งสามารถปกครองตนเองได้ และประเทศฝรั่งจะไม่เก็บภาษีฝิ่นอีก ดังกล่าวมา พื้นที่ที่ประเทศฝรั่งยกให้ม้งตั้งเป็นรัฐอิสระปกครองตนเอง คือแขวงเซียงขวาง สปป.ลาว ในปัจจุบัน